1. Psychoterapia indywidualna
Dla kogo?
Metoda, którą pracuję znajduje swoje zastosowanie w leczeniu:
- depresji,
- zaburzeń nerwicowych (np. stany lękowe, zespoły natręctw, napięcie psychiczne powodujące problemy w ciele),
- problemów w relacjach z innymi,
- problemów w dziedzinie seksualnej,
- zaburzeń osobowości,
- problemów związanych z odżywianiem.
Proces terapii
Istnieje kilka podstawowych podejść psychoterapeutycznych. Każde z nich opiera się na własnych założeniach i ma właściwe sobie metody pracy. Podejście psychodynamiczne, w którym pracuję wykorzystuje uznane teorie psychoanalityczne i i zdobycze współczesnej psychiatrii. Zakłada ono, że na nasz stan psychiczny, zachowanie, decyzje mają wpływ procesy nieświadome. Refleksja nad nieświadomymi procesami psychicznymi (odkrycie ich i interpretacja) jest pierwszym z czynników prowadzących do zmiany wewnętrznej. Drogami do tego, co nieświadome są: skojarzenia, sny, emocje przeżywane w relacjach do innych osób, także do terapeuty, objawy.
Innym ważnym czynnikiem leczącym jest więź rozwijająca się pomiędzy osobą korzystającą z terapii a terapeutą. Relacja terapeutyczna jest odzwierciedleniem innych istotnych relacji począwszy od tych najwcześniejszych. Każda sesja jest czasem rozwijania relacji. Pacjent siedząc naprzeciwko terapeuty ma przestrzeń do dzielenia się własnymi odczuciami, skojarzeniami, wspomnieniami, myślami. Terapeuta łączy ze sobą przeszłość pacjenta z jego teraźniejszością uwzględniając również wszystko to, co dzieje się w relacji terapeutycznej. W ten sposób zaczyna się wyłaniać obraz jego wewnętrznego życia, jego specyficznego sposobu przeżywania i budowania relacji.
Uwagi praktyczne
Każda sesja trwa 50 minut i odbywa się raz lub dwa razy w tygodniu. Częstotliwość jest uzależniona od możliwości pacjenta i od tego, co jest dla niego bardziej korzystne. Pora odbywania sesji jest zazwyczaj stała i jest określana na początkowym etapie trwania terapii. Terapeuta i pacjent siedzą naprzeciwko siebie. Na wstępnych kilku sesjach (trzy do czterech sesji) jest określany cel terapii, czyli to z czym pacjent sobie trudniej radzi i gdzie oczekuje zmiany. Jest to też czas na rozeznanie czy dalsza praca terapeutyczna jest możliwa i korzystna dla pacjenta. Ma ona prowadzić do zmian w wewnętrznym funkcjonowaniu osobowości, które z kolei będą przekładać się na zmiany w codziennym życiu.
2. Konsultacje
Nie zawsze w momencie, kiedy uświadamiamy sobie, że potrzebujemy pomocy psychologa czy psychoterapeuty wiemy do kogo się udać. Trudno jest też ocenić jaki rodzaj terapii może się okazać najbardziej skuteczny w danej sytuacji. Konsultacje mają za zadanie pomóc w odpowiedzi na to pytanie. Wiążą się nieraz z udaniem się do innego specjalisty: lekarza, dietetyka, seksuologa, terapeuty pracującego z podobnymi przypadkami lub skorzystania z terapii grupowej. Wiedza gdzie się udać może okazać się wielce pomocna.
3. Wsparcie w kryzysie
Czasami w życiu każdego z nas pojawiają się doraźne trudności, które niekoniecznie potrzebują długiego procesu terapeutycznego (np. utrata pracy, doraźne trudności emocjonalne w relacjach z bliskimi, rozwód, śmierć osoby bliskiej, rozstanie, krótkotrwałe stany przygnębienia, chwilowy podwyższony stopień niepokoju itp). Bardziej szukamy wtedy wsparcia i zrozumienia sytuacji, w której się znaleźliśmy. Kilka lub kilkanaście sesji może być w zupełności wystarczające, by się uporać z kryzysem i stanąć na własnych nogach.